حائر و غارت اموال و خزانه آن به دست المسترشد بالله عباسی
سیاست کشتار و ویرانی نسبت به قبر امام حسین (ع) با پایان یافتن دوران سوم زمامداری بنی عباس تا مدتی فروکش کرد. ولی سیاستی تازه و در مقایسه با گذشته ، سبک تر و آرام تر و در حقیقت ، دنباله رو همان هدف نخستین و به منظور کاستن از جایگاه این آستان مقدس، از طریق غارت دارایی حائر و ربودن خزانه و موقوفات آن و زدودن جلوه های شکوه و عظمتش آغازگردید.
المسترشد بالله پسر المستظهر عباسی ، این سیاست جدید را در ربع اول قرن ششم ه) نسبت به حائر مقدس در پیش گرفت. علامه مجلسی رحمه الله در "بحارالانوار به نقل از "مناقب ابن شهر آشوب آورده است: المسترشد به دارایی حائر و کربلا، دستبرد زد و گفت: قبر، نیازی به خزانه ندارد و آنها را میان سپاه خود تقسیم کرد؛ وقتی بیرون آمد ، او و پسرش «راشد» کشته شدند.(1)
در زمامداری المسترشد، زمین با همه فراخی اش برای شیعیان تنگ و کوچک شد. زیرا المسترشد اعلام کرد، در خزانه قبر هر اندازه دارایی و جواهرات، گرد آمده ، بر می دارد و میان لشکریان خود، قسمت می کند و بر این عقیده و باور است که قبر، به خزانه احتیاجی ندارد، هر چند نسبت به ساختمان ، اقدام ناشایستی انجام نداد.(2)
البته المسترشد در این هنگام ، مهیای تجهیز سپاه و گردآوری جنگاوران می شد، تا شورش های داخلی اواخر خلافت خود را که در سال( ۵۲۵ ه ) و مدت کوتاهی بعد از مرگ سلطان محمود پدید آمده بود سرکوب کند. به همین جهت، نیاز شدیدی به نقدینگی داشت، بنابراین به حائر مقدس دستبرد زد و اموال آن را مصادره نمود و در راه تحکیم پایه های دولت خود، در جنگ هایی که بر ضد مسعود شاہ ، برادر سلجوق شاه به راه انداخته بود، در اواخر سال (۵۲۶ ه) هزینه کرد، اما پس از شکست در جنگ اسیر و سپس کشته شد.
منابع داخل متن
1: بحارالانوار، ج ۱۰، ص ۲۹۷
2: تاریخ کربلای معلی ، ص ۱۳
منبع: کتاب سیر تاریخی بارگاه امام حسین(ع)
نویسنده:خانم مینو قهرمان
